حرف های یه آدم نامرئی

سلام

دارم به خودم و آدمایی که تو زندگیم بودن فکر میکنم

همه اونهایی که غرورم رو شکستن و گوشاشونم گرفتن که صدای شکستنم رو نشنون

نمیدونم تا حالا شکستی یا نه خیلی درد داره

مخصوصا که از درون خوردت کنن و نتونی فریاد بکشی

امیدوارم لمسش نکنی خیلی بده من چند بار خورد شدم داغون داغون

اما جالبش اینه که با اون زخمی که رو قلبت داری که شبیه مرگه اما دوباره بلند میشی درست تو همون لحظه که دیگه همه درها برات بسته شدن یه در باز میشه

اما نمیدونم چرا هنوز برای من باز نشده؟

حس خستگی بدی دارم

روزا نو شدن نمیدونم چرا من نو نشدم