حرف های یه آدم نامرئی

اینجا چه آرامشی داره پای سیستم نشستم  و دارم به همه چی باسکوت نگاه میکنم از وقتی مینویسم آرامشم بیشتر شده انگار خالی شدم سبک شدم نامرئی تر شدم خوش به حالم !دارم نهایت تلاشم رو میکنم که ازش لذت ببرم  تا بعدا قبطه اش رو نخورم خیلی حس خوبیه مثل پرواز مثل فاصله بین سقوط از یه آسمون خراش قبل از اینکه بیفتی رو زمین و جسمت متلاشی بشه هست که سعی میکنی تمام تلاشت رو بکنی برای لذت بردن از رهایی که تو اون لحظه داری رها تنها و نامرئی