حرف های یه آدم نامرئی

یه چیزی بگم بخندی

راستش من فکر میکنم بازدید هایی که از وبلاگم میشه فقط خودمم که هی وارد شدم

احمقانه هست نه آه چقدر خوب الان تونستم بعد مدت ها یه لبخند بزنم اما با اشگ بود به این میکن خنده تلخ؟؟!!! اما حداقل خودم بودم خود بیچاره و بدبخت و شاد و غمگینم بدون هیچ اجباری برای عادی بودن توی جامعه طوری رفتار کنی که بگن خوب آدم معمولیییی نکن چرا رفتارات تناقض داره و من تو دلم بگم آخه شما چی میدونید از قلب آدم ها مگه همه باید مثل هم باشن مگه دیونه توی این دنیا نمیتونه زندگی کنه مگه نمیشه با خنده گریه کرد مکه نمیشه عصبانی بود و عاشق ،کی گفته نمیشه چیزای متناقض رو کنار هم گذاشت چرا نمیشه مگه شما خداید مگه شما کیید که بهم میگید نمیشه میخوام اشک بریزم بخندم این هم برام یک حسه مثل شاد بودن و غمگین بودن مثل طعم های غذا مگه چون شما نمیتونید غذای تند بخورید نباید منم بخورم

آآآآآهههههههههایییییی آدما دارم بلند میگم بشنوید اگه دیونگیه اگه احمق بودن اگه حماقته  اگه فقط منم تو دنیا اینجوریم می خوام خودم باشم به شما ارتباطی نداره من رو رها کنید من به کمک شما ها نیاز ندارم میخوام به روش خودم زندگی کنم تنها و نامرئی